ARRASTU ORDUKO

beste norbaiten lekuan ezartzeko ezbaian nenbilen

neuk bakarrik egin dezakedan froga enpirikoa bailitzan

larritasunaren aurreko egoera ez da simulakro hutsa izan

eta nabilen lekuan nabilela

zalantzaren labirintoan etsi behar izan dut

esanahi ezkutuenak neuretzat gordez

goizean ekia ateratzearekin soilik ez da nahikoa izango

zauriaren ezpainak aurkitzeko

gure izenordeen lehen zirrimarrak idazten hasteko

zerbait gehiago beharko da

esperantza begi irekien amets bilaka dadin

urradurak osatuko badira

aldartez nahiago nuke ez ikusi jendearen indiferentzia

zure izenik ez entzun urrutiko izkinatik

nire deiadar bortitzena ez ahoskatu

baina arrastu orduko

nire burua entregatuko dut zure pentsamendura

nahi duzunean uka nazazun

betidanik hemen egon izan naizen sentipena daukat