Poesia kaiera
Poesia kaiera
Ingeborg Bachmann
itzulpena: Nagore Tolosa
2015, poesia
64 orrialde
978-84-92468-75-1
Ingeborg Bachmann
1926-1973
 
 

 

Agurra Ingalaterrari

 

Ozta zapaldu dizut lurra,

herrialde isil hori; ozta harri bat ukitu.

Hain gora eraman ninduen zure zeruak,

eta hain ezarri ninduen hodeietan, lanbroan eta urruntasunean,

aingura botatzerako,

utzia baitzintudan,

 

Itsas haize leunez eta haritz hostoz

itxi zenizkidan begiak.

Ene malkoez ureztaturik,

ase, sendatu zitzaizkizun belarrak.

Ene ametsetatik libre,

ausartu zen eguzkia ateratzera,

baina guztia desagertua zen berriro,

zure eguna hasi orduko.

Guztia geratu zen esan gabe.

 

Txori handi grisak hegaldatzen ziren kalean barrena,

eta arroztu egiten ninduten.

Izana al nintzen hemen inoiz?

 

Ez nuen nahi inork ni ikusterik.

 

Zabalik ditut begiak.

Itsas haize leuna eta haritz hostoa?

Itsasoko bihurguneen pean,

ez zu, baizik nire arimaren lurraldea

ikusten dut amore ematen.

 

Ozta zapaldu dizut lurra.