LINBO KULTURA

Linboko leinuek, bidaiariek diotenez,

Lehen begiratu batean gure antza handia dute;

Etxeak ia erabat garbi edukitzen dituzte,

Erlojuak ohizko denboraren inguruan biraka,

Jaki apetatsuak zerbitzatzen dizkizute:

Baina inork ez omen du Linboko haurrik ikusi.

Linboko leinuek mintzatu hizkuntzak

Gureak baino askozaz hitz sotilagoak ditu

Adierazteko zenbat, zein gutxi, zerbait

Gertu antzean dagoen ala ez, aukeran aukera,

Baina Bai eta Ez esanez ez zenuke ezer itzuliko,

Ezta ere izenordeez pertsonak bereiziko.

Linboko leinuek kontatu kontuetan

Herensugea eta Zaldunak hortz eta ezpataz ageri dira,

Baina arerio gabe geratzen dira huskeria batengatik,

Atso Zaharra eta Mutikoa ataka gorrian daude,

Garaiz dio Lehenak, berandu dio Bigarrenak,

Zorro magiko batek nahasi egin du xamurtasuna:

«Eta hala bazan» dio erranairu erabakiorrak

«Printzea eta Printzesa sar daitezela kalabazan»

Zergatik zehazgabearen aldeko irrika nabarmen hori,

Atxikimendu hori, Linboko kulturan? Ez ote

Linboko leinukideek beren burua soilik maite dutelako?

Izan ere, hori, badakigu, ezin da zehatz-mehatz egin.