HUTSIK BAINA PILPIRAKA

Proban jartzen dihardut zenbaterainoko erresistentzia diodan minari. Hemen egonda eta idazten ari naizena idatziz egiten dut hori.

        Baina errealitatea, ez denez abstraktua, estolda baten tapa bezain itogarria egiten zait.

        Hatsanka nago.

Saiatuz gero, ihes egin dezaket imajinatuz, adibidez, ni neu urrutiko tokiren bat naizela. Eguzkiak ukitzen banau, nire ilea ilundi gorrixkatxoa da itsas paisaia batean, non nire begi-koxkoak atoloiak diren, hutsik baina pilpiraka.

Ohartzen al naiz egonaldi hau, nolabait, zerbait mitiko bihurtzen ari naizela niretzat?

        Bai.

© cc-by-sa Miren Agur Meabe