17 segundo
17 segundo
2019, poesia
168 orrialde
978-84-17051-40-2
Azala: Pello Irazu
Kirmen Uribe
1970, Ondarroa
 
2021, nobela
2016, nobela
2012, nobela
2001, poesia
17 segundo
2019, poesia
168 orrialde
978-84-17051-40-2
aurkibidea

Aurkibidea

1. EMAKUMEAK FABRIKATIK BUELTAN

Handia zinen

Ume mutua

Emakumeak fabrikatik bueltan

Txoriak neguan

Zuhaitza

Trotski niretzat zen

Antzo-mendiko billarra

Solokoetxeko greba

Berlin, 1990

Just Kids

Udako gau epela

Etxea hutsik

Sasiakazia

Irrati txikia

Izeko kontalaria

Amak einddako jertsakin

2. ESPETXEKO HAIKUAK

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

3. URTE ZURIAK

Jainko txiki eta jostalari hura

Jaiotza

Azken hitzordua

Poesia gauza geldoa da

Aitaren etxea neuk ere

Xabierren heriotzan

Lehendakaria deserrian

Lehen hitz horiek

Hitzak ere bai

Amama azkenetan

Terezini buruz irakurtzen

Gutariko bakoitza

Don Juan (zirriborroa)

Don Juan (behin betikoa)

Gaitz bat dut odolean

Auzokoa

Gaueko txanda

Bi gizon nagusi auto batean

Desagertu

Ezkutuan

4. BIDAI TANKAK

Nahako hilobiak

Gajumaru

Sakima museoko kimonoa

Arrantzaleen zortea

Ryuta Imafukuren kanta

Poeta zaharra

Nagasakiko eztanda

Bi ahizpak

Geltokiko margoa

Santa Claus-i gutuna

Okinaren poema

5. OSTIRALAK NEW YORKEN

Jar ezazu eguna

Abuztuan

Hautatutako erbestera

Madison parkeko emakumea

Mendebaldar

Izaretan argazkiak

Zubibarri

Kideari

Hopper-en goiza

2 trena

79. kaleko liburu-saltzailea

Bizitzaren ahoa

Whatsapp

Bazabiltza, Wim

Ibaiertzean

Jakintzat emandako gauzak

Deia

Berandu iritsi zen

Ostiralak New Yorken

6. POESIA ETA HUTSUNEA

1

2

7. DAUDENAK ETA EZ DAUDENAK

Lixibaren artea

Neska prakaduna

Bazoazte

Lurra

Eskerrak etorri zinen

Alabari

Lotan baina loak hartu gabe

Erosi: 17,10
Ebook: 3,12

Aurkibidea

1. EMAKUMEAK FABRIKATIK BUELTAN

Handia zinen

Ume mutua

Emakumeak fabrikatik bueltan

Txoriak neguan

Zuhaitza

Trotski niretzat zen

Antzo-mendiko billarra

Solokoetxeko greba

Berlin, 1990

Just Kids

Udako gau epela

Etxea hutsik

Sasiakazia

Irrati txikia

Izeko kontalaria

Amak einddako jertsakin

2. ESPETXEKO HAIKUAK

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

3. URTE ZURIAK

Jainko txiki eta jostalari hura

Jaiotza

Azken hitzordua

Poesia gauza geldoa da

Aitaren etxea neuk ere

Xabierren heriotzan

Lehendakaria deserrian

Lehen hitz horiek

Hitzak ere bai

Amama azkenetan

Terezini buruz irakurtzen

Gutariko bakoitza

Don Juan (zirriborroa)

Don Juan (behin betikoa)

Gaitz bat dut odolean

Auzokoa

Gaueko txanda

Bi gizon nagusi auto batean

Desagertu

Ezkutuan

4. BIDAI TANKAK

Nahako hilobiak

Gajumaru

Sakima museoko kimonoa

Arrantzaleen zortea

Ryuta Imafukuren kanta

Poeta zaharra

Nagasakiko eztanda

Bi ahizpak

Geltokiko margoa

Santa Claus-i gutuna

Okinaren poema

5. OSTIRALAK NEW YORKEN

Jar ezazu eguna

Abuztuan

Hautatutako erbestera

Madison parkeko emakumea

Mendebaldar

Izaretan argazkiak

Zubibarri

Kideari

Hopper-en goiza

2 trena

79. kaleko liburu-saltzailea

Bizitzaren ahoa

Whatsapp

Bazabiltza, Wim

Ibaiertzean

Jakintzat emandako gauzak

Deia

Berandu iritsi zen

Ostiralak New Yorken

6. POESIA ETA HUTSUNEA

1

2

7. DAUDENAK ETA EZ DAUDENAK

Lixibaren artea

Neska prakaduna

Bazoazte

Lurra

Eskerrak etorri zinen

Alabari

Lotan baina loak hartu gabe

 

 

LEHEN URTEBETETZEA ZU GABE

 

 

 

1. MINAREN POEMA

 

 

                                              Heriok ordurako eman zizun itxura,

                                              bere mozorroaren maskara.

                                                                                 Ted Hughes

 

 

Heriotza gailendu da azkenean ere, laguna.

Konfiantzaz ginen, indartsu,

sinistu ere egin genuen une batez

ez zigula sekula aurrea hartuko.

 

Baina ederki harrapatu zaitu,

gutxien espero genuenean eta egundo

pentsatuko ez genuen eran.

Uste genuen gure adiskidantza betirako zela.

 

Ez zen beldurrik, nahiz eta luzaroan

elkarrekin ez egon, bidaia luzeak

egiten zenituenean legez.

Desiratzen egoten nintzen zure deia jasotzeko.

 

Ez zenuen parekorik kontuak kontatzen,

zure ahotik gauzarik arruntenak

bihurtzen ziren miragarri,

ezinbesteko.

 

Zoritxarreko goiz hartan nire gorputza

bitan zatitzen zela nozitu nuen.

Antartikatik banatzen zela

izotz zati erraldoia,

 

oinaze-icebergak sortuz, urraduran bihotza errez.

Eta orain, elkarrekin egondako

azken gau hartako hitz denak

gogoratzen saiatzen naiz,

 

zentzu guztiekin eta urduri, kalean

galdu den ume batek etxeko telefono zenbakia

oroitu nahi duen larritasunarekin.

Hatz artetik badoan urari eutsi nahi diona naiz.

 

Zer egingo dut orain, laguna.

Neguaren erdian eta otsoen erasoen

mende, neure pentsamendu ilunen

oldarren mende.

 

Hain erraz uxatzen zenituen.

Zure hitzek beti zuten zentzua,

sendagaia ziren,

egia ez izanik ere.

 

Lagun handia zen zuretzat,

esaten didate.

Hori baino gehiago zinen.

Anaia bat bezalakoa, gehiago.

 

Duela gutxi, amets batean

esan zenidan, beti bezain baikor:

“Ez da hain latza. Ezingo gara egon,

baina hitz egingo dugu”.

 

Bada, zain geratzen naiz, zeure berben esperoan,

bidaia luzeak egiten zenituenean legez,

sekula galduko ez dudan lagunaz ziur,

eta harro.

 

 

 

2. LEHEN URTEBETETZEA

 

Lehen urtebetetzea zu gabe.

Aurrena izaten zinen deitzen.

 

Mugikorra itzalita dut gaur.

Ezin izan dut zure zenbakia ezabatu.

 

Zimurrak ageriago daude orain

eta, halaber, desengainua.

 

Begira nago oparitu zenidan liburuari.

Haur baten kaligrafia duzu eskaintzan.

 

Ez zenuen sekula ikasi idazten.

Zertarako, nahikoa zenuen eta begiradarekin.

 

Lehen urtebetetzea zu gabe.

Ez zinen inoiz ahazten.