ESKERRIK ASKO

Nerabe nintzenean uste nuen

padura eta basoak sakratu zirela:

    Jendeari nahikoa profanoa neritzon.

    Ondoren, poemei ekin nienean,

Hardy eta Thomas eta Frost-en

    oinetara nintzen.

    Maitemintzeak aldatu zuen hori,

azkenik, banuen Norbait inportantea:

    Yeats laguntza zen, gauza bera Graves.

    Gero, ohartzeke, ekonomia

papurtu egin zen supituki:

    han zegoen, irakasteko, Brecht.

    Azkenean, Hitler eta Stalin-ek

ileak tentetzeraino egindako gauzek

    Jainkoaz pentsatzera behartu ninduten.

    Zergatik nengoen ziur oker zeudena?

Kierkegaard basak, Williams eta Lewis-ek

    gidatu ninduten ostera sinesmenera?

    Orain urteetan heldua

eta etxean paraje jori batean,

    Naturak erakartzen nau atzera.

    Zein dira behar ditudan maisuak?

Bada, Horazio, trebeetan trebe,

    Tivoli-n [1] erlazain, eta

    Goethe, harrien miresle,

sumatu zuena —sekula frogatu gabe—

    Newton-ek Zientzia bidez okertu zuela.

    Bihotzez hausnartu izan dut Zeuetaz:

ez nukeen moldatuko Zuek gabe

    nire lerrorik kaskarrena ere.

[1] Tivoli: Horazio poetak (k.a. 65-8) udak iragaiten zituen hiria, Lazio eskualdeko Erroma probintzian.