KANTU ZAHARREN  SEGADA

Voll Damm honen erdia edan ostean

zigarrotxo bat isiotu eta,

barra atzeko botilen artera doan ke urdinari begira,

ohartu barik hausnartzen hasi naiz

zelan gerturatzen garen oroitzapenetara,

zelan argazkiak eskuratzen ditugun noizean behin

akordu horiek gure bizitzan presente segitzeko.

Ez dago txarto, pentsatu dut bigarren zerbeza ahoratuz,

baina badira iraganari heltzeko bestelako bideak,

bizi izandako emozio-parajeetara eramaten gaituztenak,

hala nola gure memoriaren dialean

ezkutuan dabiltzan doinuak, melodiak, abestiak...

Eta horregatik sartu naiz taberna honetara:

Ulises itsaslamiek nola, halaxe erakarri nau

bat-batean taberna honen barrura,

bihotza iraganean olgetan hasi zaidala,

bafleetatik zetorren kantu zahar eta ezagun horrek.

Begiak bildu, zigarroa ezpainetaratu eta,

abestiak zirauen bitartean,

gozatu egin dut bat-bateko plazer hori,

edozein argazkik ekarriko lidakeena

baino indartsuagoa, zoragarriagoa...

Eta eskertu egiten dut jukebox propio hori,

dardara batean jar nazakeen jukebox horren lilura,

memoriaren eremu gero eta ugertuagoetan

halako segada epel eta gozoak eragiten dituena,

bizitzaren soinu banda apal

baina ikaragarria osatzen didana.