VIS A VIS

Arraroa da kanpoan hilean ordu beteko amodio eskubidea

                                            erreklamatzeko egiten den ilara.

Edonondik heldu eta errenkadan itxaroten dute emakumeek,

              haien ama-amamek 39an errazionamendua bezala.

Hiru urtetan lehenengoz dago mutila barruan katxeoaren zain,

                                                          Amodioaren bila.

Arraroa eta ederra da umilazio hori. Urduri dago,

                                    izerdia bezala dariola gogartea.

Imajinatzen du bi gorputzen biluztea, ezezagunen dardaraz

                                                          biluzten dira.

Ohearen armazoiaren kirrinka. Eta arropa lurrean,

                zimurturik, ezikusiarena egiten duen lekukoa lez.

Arraroa da mutil horrek neska aurpegi bat behar izatea

                                                      bere burua ikusteko.

Neskari ez zaio ispilurik faltako, pentsatzen du mutilak.

                                      Eta ez du horretaz pentsatu nahi.

'Lekua ez da txarra, ezta?' esango du neskak edo mutilak.

                    Itogina galdarara jausten, izkribuak horman.

Gurasoak nebarreba bihurtzen direneko gelak

                                                                  bezain ona da.

'Ondo zaude?' 'Badakit ez nizukeela hau esan behar,

                                            baina jakin behar duzu...'

Pozgarria izango da, poza inoiz negar anpulu batzuek

                                                          zipriztindu arren.

Arraroa eta ederra da amodio eskubidea eskatzeko ilaran

                                                                      zain egotea,

buruari bueltak ematen. Biluzteko agindu dio mutilari

                                                                  funtzionarioak.

Arraroak da tinbrea, hasten hasi denaren amaiera

                                                          anuntziatzen bezala.