Balizko erroten erresuma
Balizko erroten erresuma
1989, poesia
116 orrialde
84-86766-18-4
azala: Garbiņe Ubeda
Koldo Izagirre
1953, Altza-Antxo
 
2016, narrazioak
2015, nobela
2013, poesia
2011, nobela
2010, saiakera
2009, nobela
2006, poesia
2006, kantuak
2005, narrazioak
1998, nobela
1998, kronika
1997, poesia
1996, erreportaia
1995, kronika
1987, ipuinak
Balizko erroten erresuma
1989, poesia
116 orrialde
84-86766-18-4
aurkibidea

Aurkibidea

ATEAK ITXIAN EGINDAKO HITZAURREA

Nire bekatuak ez du mea culparik ordea

IZAN NINTZEN POETA HARI LEHEN GUTUNA

Itsaso mutu bat margotu huen

Galdu huen guardasola hura behar huke orain

Lehen personan mintzo hintzen zuka heure bihotzari

ERROTARI ZAHARREN OROITARRIA

Lauaxetaren betaurrekoak

Nik ere banuke nahi izanez gero

Ulertzen dut poeta frantsesaren izua

Merezi zenuen afusilatzea

Telefonoaren hariak moztu ditugu

Lizardiren mendia

Berriro igo nauzu zure mendira

Euriaren izenak bezain haizearen irria triste

Argiak ez beste ditut maite

Arestiren mailuma

Bakarrik hil zinen Aresti hil bakarrik

Atera zenuen florerotik euskal poesia

Egia besterik ez zela zure ahotik aterako gezurrik

ATLAS GALGARRIA

Iheri ez baldin badakizu hondarrera zoaz itsaso honetan

Ez dago erresuma honetara lekarkeen oinatzik

Sufritzen dakigunak bakarrik bizi gara

Albatros zaharra uste genuenak tronpatu egin gaitu

URAK DAKARRENA

Ugariak dira tunelak

Ibai hau ez da ur zurbila

Nire ibaia ez dator itsasora

URAK EZ DAKARRENA

Pistolek balakatuak ez dakigu

Oraindik ez dut hitz hori aurkitu

TANTA BAT URETAN

Nire ibaia ez dator itsasora

HIRI LUMATUAK

Chove na cidade diot

Nire bihotza hiri lumatuez dago habitatua

Hiri guztiak ez dira irin

Luma bakarrak ezin du hegalik

Luma bakarrak ez daki hegan

Urak darama

HEMEN

Hemendik idazten dugu orain

Gauaren katu haundixa datorrenean

Itsua zara ni edertzeko eta ez zaitut nahi lo

HAN

Han

Punching-ball bat izana zen baina

Hilobia oinezkatzeaz akiturik

KANPOSANTUKO NUARBE

Hilobian sorturik bakarrik dira ederrak larrosak

Pinudi baten erdian kanposantuko nuarbe

BIHAR

Nire loreak ez du aldarerik

Azken barrikada lastozko andramaloak eta trapuzko

IZAN NINTZEN POETA HARI AZKEN MEHATXUA

Karranka zuri bele luma zuriko

Eskuak ez daki entzuten

Balearen zurrunga besterik ez zekarren itsasoa

Benazko poesian balizko errotak. Jose Luis Otamendi

Erosi: 6,85
Ebook: 3,12

Aurkibidea

ATEAK ITXIAN EGINDAKO HITZAURREA

Nire bekatuak ez du mea culparik ordea

IZAN NINTZEN POETA HARI LEHEN GUTUNA

Itsaso mutu bat margotu huen

Galdu huen guardasola hura behar huke orain

Lehen personan mintzo hintzen zuka heure bihotzari

ERROTARI ZAHARREN OROITARRIA

Lauaxetaren betaurrekoak

Nik ere banuke nahi izanez gero

Ulertzen dut poeta frantsesaren izua

Merezi zenuen afusilatzea

Telefonoaren hariak moztu ditugu

Lizardiren mendia

Berriro igo nauzu zure mendira

Euriaren izenak bezain haizearen irria triste

Argiak ez beste ditut maite

Arestiren mailuma

Bakarrik hil zinen Aresti hil bakarrik

Atera zenuen florerotik euskal poesia

Egia besterik ez zela zure ahotik aterako gezurrik

ATLAS GALGARRIA

Iheri ez baldin badakizu hondarrera zoaz itsaso honetan

Ez dago erresuma honetara lekarkeen oinatzik

Sufritzen dakigunak bakarrik bizi gara

Albatros zaharra uste genuenak tronpatu egin gaitu

URAK DAKARRENA

Ugariak dira tunelak

Ibai hau ez da ur zurbila

Nire ibaia ez dator itsasora

URAK EZ DAKARRENA

Pistolek balakatuak ez dakigu

Oraindik ez dut hitz hori aurkitu

TANTA BAT URETAN

Nire ibaia ez dator itsasora

HIRI LUMATUAK

Chove na cidade diot

Nire bihotza hiri lumatuez dago habitatua

Hiri guztiak ez dira irin

Luma bakarrak ezin du hegalik

Luma bakarrak ez daki hegan

Urak darama

HEMEN

Hemendik idazten dugu orain

Gauaren katu haundixa datorrenean

Itsua zara ni edertzeko eta ez zaitut nahi lo

HAN

Han

Punching-ball bat izana zen baina

Hilobia oinezkatzeaz akiturik

KANPOSANTUKO NUARBE

Hilobian sorturik bakarrik dira ederrak larrosak

Pinudi baten erdian kanposantuko nuarbe

BIHAR

Nire loreak ez du aldarerik

Azken barrikada lastozko andramaloak eta trapuzko

IZAN NINTZEN POETA HARI AZKEN MEHATXUA

Karranka zuri bele luma zuriko

Eskuak ez daki entzuten

Balearen zurrunga besterik ez zekarren itsasoa

Benazko poesian balizko errotak. Jose Luis Otamendi

 

 

Maizegi ematen diogu negarrari

Umezurtz gaudela umezurtz utzi gintuzula

Poeta beti umezurtz ez balego bezala eta bakar

Orain Barcelonako euskaldun unibertsitate mutil haiek

Beleak bilakatu dira eta mokoa gure bihotzean odoldurik

 

              nevermore

 

Errepikatzen digute ankerki

Etxekotu egin baitira kanpoko errainu beltzak

Eta ilunpearen eremua zabaltzen dute luma zuriko

Ohatze xamur bat eskaintzen digute

Kontestazio korrektoan

Mokoan dute gure galde guztien erantzuna

 

              nevermore

 

Hegan nahi ezik zuhurtziaren patxadan

Eta erantzuna bera dute izena

 

              nevermore

 

Lagun iezaguzu beleak eta errentariak harrika uxatzen

Ala ez duzu nahi zure aitaren etxea gure balizko errota

Haizatuko ditugu eta ez dira jazarrera bilduko

Ez dituzte lantzak atxikiko ez dira kixoteak

Itxura hutsekoa dute zoramena

Orru eginen digute barrikadarik argazkigarrienetik

Edo Gernikako Arbolan eginen dute kabia

Herri madarikatu honen umerik jatorrenak urkaturik dauden adarretan

Eta ez diegu itzulten utziko

 

              nevermore

 

Eta datozela ur debekatu guztiak zure aitaren etxeari lur jo eragitera

Eta azpian harrapa gaitzala

Utzi zenigun poesia mailu bilakatzen ez badugu

Utzi zenigun mailua poesia bilakatzen ez badugu

Adorerik gabeko poe

 

              nevermore

 

Inoiz sekula gehiago poemarik biluzi poema biluzirik

Inoiz sekula gehiago urak bide egin dezan utzi

Urari bidea egin behar zaio mea culpa mea culpa

 

              nevermore

 

Ez dute sinetsi nahi hondarrean bizi garela

Itsas hondarrean Bizi hondarrean

Uhinik heltzen ez den hilondartza

Eta mokotan hartzen zaituzte eta laudatzen

Ez dakizu zenbateraino behar dituzten zure harriak

Luma damutuek

 

              nevermore

 

Mea culparik abestu ezak salbatuko zaitu gure kondenatik

Urre orritan oparitzen da zure poesia

Eta merke saltzen da Arestik maitatu zuen puta hau

Ez dizkiote aberriari bihotzaren mugak aitortu nahi

 

              nevermore

 

Poeta zikiratua etzan zaituzte luma lehortzan

Ez gaituzu irakurriko baina konjuratzen zaitugu

Badaukagu zurekin solas biren zorra

Zaurietarik hartzen dugula arnas galdua dela zure askazia

Errentariak jabetu direla zure aitaren etxeaz

Kabia egina dutela gure zaurietan ez dute irten nahi