Mendekua

 

Aska ezazu nire ile-matazatik kordela.

Gorde itzazu aholkuak, ez ditut behar eta.

Itxaropen antzu bati bihotza lotu?

Noiz arte ba? Esadazu.

 

Biluz nazazu eta edan

nire ahotik elixir sukartsua.

Zenbat gau igaro behar ditut

itxarote egarbera honetan bilduta?

 

Ondo dakit ahanzturara jaurti nauela.

Neuk ere erauziko ditut barrutik haren sustraiak.

Oi, nire berri ez dakizun horrek,

emadazu ardoa hura ahantz dezadan.

 

Agian beste baten begi ederrek

iltzatu diote honezkero amodiozko oinaztua.

Agian topatu du honezkero beste bat

ni baino gazte eta lirainagoa.

 

Agian besteren ezpainetan arnastu du

nire hatsaren lurrin bero berbera.

Agian hari eman dio, uste onez, bihotza

eta nire guraizan errebeldea ahaztu.

 

Hala ez bada, esadazu.

Orduan, zergatik ez gutunik, mezurik?

Badakit ahanzturara jaurti nauela,

egarria nire besoetan ase eta gero.

 

Ez zaitez hor gelditu, astun, mutu.

Emakume batek gutiziatzen zaitu gaur.

Gizon baten gorputza du desio,

beste haren izena gogoz zapaltzeko.

 

Atzoko maitasun istilutsua

intzirika dauka erraietan, hil hurren.

Itsasoan galdutakoaren antzera, 

zugana ari da eskuak luzatzen.

 

Eman eskua, har ezazu besoetan.

Oi, gizona, hona bere ezpain beroak,

hemen da bere bular sutua,

hemen gorputza, gizona, gorputz goxoa!