Poesia kaiera
Poesia kaiera
Rosalia de Castro
itzulpena: Koldo Izagirre
2017, poesia
64 orrialde
978-84-17051-04-4
Rosalia de Castro
1837-1885
 
 

 

Galiziako gaita

 

Galizia, ez zaitzatela inoiz

izendatu espainiarra

Espainia ahaztua da zutaz

izan arren, ai!, horren zilarra

 

Laidoan jaioa iduri

da zutaz Espainia lotsa.

Umea ukatzen duen amak

non du amaren bihotza

 

Inork ez dizu eskua gozo

altxa zaitezen eskaintzen,

negarrez ari zarenean

malkoak ez inork xukatzen

 

Galizia, ez duzu aberririk

bakarrik zara ludian

urrun doazkizu alderrai

seme-alaba guztiak

 

Alfonbra berdean etzanik

zagoz ilunik, bakarra

esperantza eske itsasoari

Jainkoari eske esperantza

 

Horregatik, festa giroan

gaita entzunik deiadarrez

jakin ezazu ari dela

ez kantuz baizik negarrez

 

La gaita gallega

Probe Galicia, non debes / chamarte nunca española, / que España de ti se olvida / cando eres, ¡ai!, tan hermosa. // Cal si na infamia naceras, / torpe, de ti se avergonza, / i a nai que un fillo despreza / nai sin corazón se noma. // Naide por que te levantes / che alarga a man bondadosa; / naide os teus prantos erixuga, / i homilde choras e choras. // Galicia, ti non tes patria, / ti vives no mundo soia, / i a prole fecunda túa / se espalla en errantes hordas, // mentras triste e solitaria / tendida na verde alfombra / ó mar esperanzas pides, / de Dios a esperanza imploras. // Por eso anque en son de festa / alegre á gaitiña se oia, / que eu podo decirche: / Non canta, que chora.