Zuregatik exilio urrun batetik itzultzen naiz,

nehondik ez banentor bezala. Eta aldi berean

sortu lurra zara enetzat, aspaldiko argia,

eta errua haragitzen den lekua.

Itzultzen naiz, zuregatik, ihesi egin

nion eremu itsu ahantzezinera;

sendagailu gabeko desira, gorputzean

iltzatu, lotu, erro-zauria.

Zuregatik exilio urrun batetik itzultzen naiz,

zure aurka gerizatu naiz, lehen musua

traditzen den lekutik, asperretik,

esku batzuen bilketa hautatzen denetik.

Itzultzen naiz, zuregatik, ordu eta izen

gabeko epaile zaharrera, neure larrua

ezagutzen duten zure bideen larruan urtua,

zure soa sostengatzen ausartzen diren begiz

setiatua jada, nehondik ez banentor bezala.

              * * *

amodio hori, hormak

harritzen zituen

mugen erronka zaila:

argi kontrabandoa.