Jausitako orbelak,

sustraiekiko samurtasunari emanak,

elkarri bizkarra erakusten:

hil baino lehen ausart izan nahi

ez zutenaren adierazle,

norbaitek

—agian—

hatz batekin letraren bat edo beste,

izenen bat, hitzen bat edo beste

marraztuko duen esperantzarekin,

haizeak birpasatuko duela zoruan,

bizitza honetatik at dagoen adorearekin:

erdi txistuka…

erdi abeslari…

erdi barrurantz…

urrunetik zaintzen

oraindik arrotz zaiguna,

zaiona.