HODEIAK

Birus informatiko batek nazioa utzi du

Hankaz gora, bere kolorea berdea dela,

Gorria dela, ez ei daude ziur. Jendearen

Aurpegietan ikusten da, lantegi zikin

Honetatik nola atera. Eta galderak egiten

Hasi dira. «Chicagon hau ez zen gertatzen».

Usoak plazan, hiru metroko pianoa

Ile-apaindegian sartzekotan, baina tira,

Etsi egin dut. Bigarren aldia da honezkero,

Eta euriak setati jarraituko du, askatasunez.

Irratien sintoniek ordua adierazten dute

Inork galdetu gabe: «Ordurik baduzu?». Bai.

Mara Cagol-i Dani Cohn-Bendit-en argazki

Bat erakutsi diotela. Gizen dago eta puru

Bat erretzen ari da liburutegi baten aurrean.

Oh my god! esango luke haur batek.

Apartamentu berrian Carlosek apaingarri

Bat zintzilikatu du sukaldean, gustatuko

Zaizu. Zalantza egiten zuen gorrizkoaren

Eta beltzezkoaren artean, baina tira, gustatuko

Zaizu. Ziur naiz. «Non zaude?». Ohean

Oraindik. Irten al daiteke kalera? Carlosek

Lan berri bat topatu du, pozik dago. Ez dakit

Zertarako dagoen horrenbeste suhiltzaile eta

Anbulantzia, egia esan. George Harrisonen

Etxea, badakizu? museo bihurtu dute. Iritzi

Orokorra ados zegoen eta alkateak zinta

Zatitu du haginekin. Eta orduan bai, orduan

Iritzi orokorrak ekintza gaitzetsi du baldintzarik

Gabe batere. Inkesta guztiek hala esaten dute.

Begira, ez dago fidatzerik, 1935eko maiatzean

Transatlantiko bat inauguratu zuten Normandian

(Xanpain botila bat jaurtikiz, noski), eta

Alegrantzia guztiak desagertu ziren denbora

Gutxiren buruan. Hala, zer ondorio atera

Dezakegu? Hezetasun honekin xomorroek jango

Gaituzte martxa honetan, ikusiko duzu. «Zein

Helbidetan bizi da orain? Norekin? Zoriontsu da?».