Poesia kaiera
Poesia kaiera
Walt Whitman
itzulpena: Josu Goikoetxea
2022, poesia
64 orrialde
978-84-17051-85-3
Walt Whitman
1819-1892
 
 

 

Errondan Barnegaten

 

Bortitz, bortitz ekaitza, eta itsasoa harrotzen,

Denboralearen burrunba tinkoa, azpitik etengabe murmurikatzen,

Deabruzko barre karkailak oldartzen eta errepikatzen,

Olatuak, haizea, gauerdia, haien hirutasun basatiena askatzen,

Han ilunetan gandor zuri-zuriak abailtzen,

Hondartzako harea eta apar gainera elurra erasotzen,

Ekialdeko haize heriozkoa ilunpea zeharkatzen,

Zirimola zorrotzen eta turrusten artean irmo eta zelatari aurrera egiten,

(Eta urrutiko hura! Naufragioa ote? Alarma gorria deitzen?)

Hondartzako harea eta aparra nekaezin egunsentira arte iraultzen,

Tinko, mantso, sekula isiltzen ez den burrunba zakarra laguntzen,

Gauerdi aldera, abailka datozen gandor zurien artetik agertzen,

Forma lauso, arraro batzuk, larri, gauaren aurka egiten,

Hirutasun basati hori arretatsu zelatatzen.

 

Patroling Barnegat

Wild, wild the storm, and the sea high running, / Steady the roar of the gale, with incessant undertone muttering, / Shouts of demoniac laughter fitfully piercing and pealing, / Waves, air, midnight, their savagest trinity lashing, / Out in the shadows there milk-white combs careering, / On beachy slush and sand spirts of snow fierce slanting, / Where through the murk the easterly death-wind breasting, / Through cutting swirl and spray watchful and firm advancing, / (That in the distance! is that a wreck? is the red signal flaring?) / Slush and sand of the beach tireless till daylight wending, / Steadily, slowly, through hoarse roar never remitting, / Along the midnight edge by those milk-white combs careering, / A group of dim, weird forms, struggling, the night confronting, / That savage trinity warily watching.