MARRAZKIA LAUSOTAN

Trailerraren harrotasunez labaindu zen

Errepidea alderik alde gurutzatu eta aurrez aurre

        geratu zen arte

Kabinan gidariak bolanteari eusten zion

Inork ez zuen bozinarik jo

Nik ez dakit galgari sakatzeko astirik izan nuen: metro bat

Mendate bihurgunean

Trailerrak hanka hautsitako

Zaldi erraldoia zirudien, zangoak antxumatuta

Atzerantz egiten ahalegindu zenean baino ez zen mugitu

Pixka bat baino ez

Kaseta itzali eta argiekin gaztigatu zidaten arte

        utzi nuen autoa erortzen

Horrelaxe izanen duk, asaltatu ninduen

—Oraino ez dakit nor zen—

Hiltzen haizenean lasterkari bilakatzen haiz

Gogoak etxerantz hoanean baino arinago egiten dik

        heu bilatzerakoa

Eta azkenean ez dik gela huts bat baino aurkitzen

Botila hutsak ?mahai zikin bat, aulkia zoru gainera botea

Euriak laino adabakiak eransten zizkidan kristal lausotuan

Gaztainondo gaixoek kezko ibaiak askatu zituzten

Lehen martxa sartu eta astiro ekin nion denborak

        barkatu zidan errepidean aurrera

Zaldiak zutitzera egin zuen

Galipotak bide zuzena erakusten zidan

        marra zuria margotu berri

Haurrek etxeak marrazten zituzten auto geldietako

        kristaletan

Musika jarri nuen berriro

Neuk ere laztanka berdindu nuen lurruna

Trailer gidariaz oroitu nintzen,

        lurralde arrotz batean kezkati

Gau hartan etxera deituko zuen, mugara

        onik heldu zela esateko

Hurrengo gauerako han zela eta prestatzeko afari beroa

Maite zuen

Mendate gaineko kafetegira iritsi orduko baztertu nintzen

Neuk ere banuen egin beharreko dei bat