¡Soia!

Eran craros os días, / risoñas as mañáns, / i era a tristeza súa / negra como a orfandá. // Íñase á amañecida / tornaba coa serán... / mais que fora ou viñera / ninguén llo iña a esculcar. // Tomou un día leve / camiño do areal... / como naide a esperaba, / ela non tornou máis. // Ó cabo dos tres días / botouna fóra o mar, / i alí onde o corvo pousa, / soia enterrada está.