ONGI BIZITZEKO BIDEA

 

 

                         I.

 

Umiliatuak atera ginen haurtzarotik

Ahalkea larruari josirik

Luzerako

 

Begiak ixtean harritzen gara oraino

Bizi izan eta bizia eman dugula

Onartzeaz

 

Izan garen pertsona oihukari zaurgarri

Eta akigarrien baztertzeko ordua da

Jagoitik

 

Animatu gaituen haserre herratsua utzi

Eta plega dezagun geure buruen

Gaizki tratatzeko ohitura.

 

Azkorri zilarrean ondoriozta dezakegu

Ez garela bakarrik zoritxarren dantzara

Destinatuak

 

Zergatik xuxurlatu sehaska kantak

Sabel aldean zabalik dakusagun zauri

Kirasdunari?

 

Minak haurtzaroari uztartzen gaitu

Erasia tribal eta sumindura beilegi guzien

Jomugan.

 

Itomenaren mehatxua hor dago

Mendi zut-zutak eta itsaso abisalak

Ere bai, bistan dena.

 

 

                II.

 

Iñaki, Jone eta lagunentzat

 

 

Etxepare potta galdez

Eta hitzak dantzan ari,

Goizez eta arratsaldez

Musua dugu opari.

 

Dudaz dator ezaguna

Gehienetan eta usu;

Lasaitzearren, laguna,

Emazkiozu lau musu.

 

Mundua badabil minez

Eta besarkatzen duzu:

Baketu dadin gaur zinez

Otoizten ditu bi musu.

 

Zeruak dira urdindu:

Bihotz erdituen suak

Beharko ditu sorgindu

Ezpain arteko musuak!

 

Zugarramurdi itsuan

Entzuten dut Faktoria

Eta muga euritsuan

Doa musuen loria!

 

 

                               III.

 

           Olio eta altzairu usaina dauka zure larruak.

Negu betean udaberri da

Eta zaborzenoaren muinean gaude:

Gorrotoaren tentazioari uko egitera

           Deitzen gaitu urrakoak.