Dena galdua, lehenengo poemak,

gero loa; horrez gain, eguna,

eta egunari dagokion beste guztia,

eta gauari; gero beste ezer ez,

hori ere galdua; gero eta gehiago

ezer ez baino gutxiagora arte; neu,

ezer ez zena.

Erretira barneko hinterlandera,

idatziz berretsitako urteak eta ikusitako lekuak

begi bistan, non dagoeneko ez den ez lurrik,

ez laidorik; atzerago

bada oraindik lekua, eremu zabaletako

atzapar lepo-bihurritzaileak gorren jira-bueltan, eta mutuenean,

garrasien luzerako eremu zabal argiak harentzat,

badator mutuarazlea.

Mututuarentzat mortua,

hari bat ikusten du garbi,

eromena iruten duena emeki

beirazko hotel bat margotzen duen arte.