KALIFORNIA
Marisol Jacàs-i
Amour, où sommes-nous? Est-il sûr que nous sommes?
La lune qui pâlit d'avoir pitié des hommes
Au bord des toits déserts verse un sanglot d'argent.
( M. Yourcenar )
Erdiko Itsasoaren magalean
Raimon Llull-en antzera,
ardantza berdeen altzoan jaio hintzen hi Soledat ederra.
Eta hark bezala landu oroimenaren bidez
bihotzean haukat beti ere
neska beltzarana.
Kalifornian ezagutu hindudan,
Omegan,
Alfa haatik
gure maitasunaren itsasketan,
eguzkigalden pean
neure burua hire berba eta
belarri leunen golkoan,
oi Soledat, neska liraina.
Kaliforniako otarte lehorretan
arantzak, kristikinsugeak,
automobilak, hondartza amaigabeak,
amodio faltsuak,
aire satsu eta
oi Soledat, hire adats fina.
Bartzelona,
New Yorka, Ottawa
eduki hituen makulu,
esperantza onen landaminak,
loria, lore, lili ziratsen
sorguneak.
Los Angeles, ostera,
herioak ekarri minen senditzeko aurkientza,
desesperoek eragin sufrimendu latzen jasanleku,
baina oroz lehen
bizi berriaren iturburu,
oi Soledat maitea,
neska beltzaran,
bihotz zabal, gorputz ederra.
Kaliforniarantz abiatu nindunan
etorkizunak ekarriko zidanari
ezin igarriz,
esperantza onez betea
eta, oi Soledat, bakartadearen jopu
ene arima.
Pazifikoren jainkoek, ordea,
hi eskaini zidatenan,
Erdiko Itsasoaren fruitu,
mertxika gozo,
adiskide ona.
© Andolin Eguzkitza