Geoffrey Chaucer
Aholku onaren balada
TRUTH: BALADE DE BON CONSEYL
Gizartetik itzuri ta izan egizale;
zure ogasunaz poztu, txiki bada ere;
diruk gorroto dakar, zoraldi igotzeak;
lagunek bekaitz dabe, ta ondore onak
itsutzen dauz guztiak. Ez nahi izan gehiago
dagokiona zure zatiari baino.
Besteei ituntzeko argi zure buru landu,
ta ez da beldur, Egiak askatuko zaitu!
Oker denak zuzentzen ez hartu nekerik,
Zoriaren txirringan ez jarri usterik:
bake handi aurkitzen da zeregin txikian;
ta gudak ez dau eiten ezten zorrotzean
jo baino. Ez lehiatu, lurrezko ontzi hori,
harresia azpiratzen. Zure burua hezi,
ta besteek dautsue adituko gertu;
ta ez da beldur, Egiak askatuko zaitu!
Jaungoikoak bidaltzen dautsuna hartu pozik;
jauspena iragarten dau mundu honengatik
burrukatzeak. Hemen ez da etxerik, ez da
hemen lekaro baino; bidaztia, aurrera!...
Gorantz, abere hori, zure ukuilua utzi!
Ezautu zure herria, eskertu Jaunari;
gogoa aurre duzula, goiko bidea hartu;
ta ez da beldur, Egiak askatuko zaitu!
AMAIKIA
Beraz, abere gaixo, zure eztasuna utzi;
mundu huts hau ez gaur-gero ukuilutzat euki.
Errukia maite du Bere ahalmen hutsez
ezereztik irazan zaitunak; baina ez
jopu bat izateko. Zure aldez, eta
bizi handiago bat ta zeruko poza
nahi daben denen alde, askerik eskatu;
ta ez da beldur, Egiak askatuko zaitu!
1941
© Bingen Ametzaga