SEI ATE

 

 

 

     I

 

 

Ilaran geunden

eta galiziarra,

mutil jatorra,

atzean nuen

 

mendi aldeko

kuarteleko patioan

jantokian sartzeko

aginduaren zain

 

Policia Nacional

erakundean sartzeko

asmoa zuela

esan zidanean

 

(aurreko astean

etorriak ziren

kide berriak

hartzeko deian

 

Areto Nagusiko

pantaila handian

egiten zuten

beharra azaltzen:

 

sutea piztutako

etxean sartuz

agurea erreskatatu,

ausardian jokatuz

 

muga zeharkatu

nahi zuenari,

zer gerta ere,

paperak eskatu

 

basoan barrena

taldetik bereizita

galdu zen umea

gauean aurkitu)

 

aurki kuartela

utziko zuela,

ez genuela elkar

gehiago ikusiko

 

proba batzuk

gainditu behar

izango zituela

onartuko bazuten:

 

ez bat ez bi

“Hor sartu

behar ote duzu?”

atera nintzaion

 

gaitz etsiaren

kutsua zuten

hitzen xakarrean

hartu nuelarik

 

agurraren alde,

abiatzen denari

dagokion bihotza

agertu gabe.

 

“Langileak zapaltzeko

erabiltzen dute,

jendea joka

goikoen alde!”

 

hori esatean

haren begirada

nigana biltzeko

egiten nuen:

 

alferrik, ordea:

unean berean

burua saihetsera

xumeki eginez

 

begiak gorantz

nonbait jarriak,

aurrean ninduenari

itzuri eginez

 

xidor xakarra

osatu zuten

sei hitz jalgi

zituen ahotik

 

isiltasunean

urradura eraginez:

“No quiero

volver a la mar!”

 

txilibituaren hotsean

jantokian sarturik,

mahai banatan

jarri ginelarik.

 

 

 

 

     II

 

 

Egun hartatik

ez dut ikusi,

ez dut jakin

haren berri

 

baina inoizka

gogoratzen naiz beragana,

Galizia aldean

ekaitzaren gaiztoan

 

ontzia hondoratu,

marinel batzuk

ito, desagertu

            egin direla

aditzen dudanean

 

haren begirada

bilatzen dudalarik

berriro ere, hainbeste

urteren buruan:

 

alferrik, ordea,

saiatu arren,

ez dut nire

barruan egokitzen:

 

betiko berean

iraun dirau,

burua saihetsera

xumeki eginez

 

begiak gorantz

nonbait jarriak

aurrean ninduenari

itzuri eginez

 

aurrean zuen

mutil euskalduna

aintzakotzat

hartzen ez duelarik.

 

Eta orduantxe

jabetzen naiz

betirakotasuna

zer ote den:

 

nonahi izanda ere,

beti berean

iraungo duten

         begi haiek

 

haren ahotik

sei hitz jalgi

egiten dituen

une berean

 

xidor xakarra

osatuz isiltasunean

“No quiero

volver a la mar!”:

 

hurrenez hurren

ixten diren

           sei ate

barrua erabakiz.