Poesia kaiera
Poesia kaiera
Carlos Drummond de Andrade
itzulpena: Koldo Izagirre
2014, poesia
64 orrialde
978-84-92468-61-4
Carlos Drummond de Andrade
1902-1987
 
 

 

Itsasoaren pribilegioa

 

Bestelako erosoa ez den terraza honetan

garagardoa hartu eta itsasoari beha gaude.

Badakigu ez zaigula deus gertatuko.

 

Eraikina sendoa da eta mundua ere bai.

 

Badakigu eraikin bakoitzak milaka gorputz aterpetzen dituela

milaka konpartimentu berdinetan jo eta ke.

Aldizka, zenbaitzuk unaturik sartzen dira igogailuan

eta goi honetaraino datoz itsas brisa,

eraikinen pribilegioa, hats hartzera.

 

Egiazki, mundua iraulika armatuz egina dago.

 

Egiazki, kruasier zororen bat balego

badian aingura emana hiriaren aitzinean,

bizitza beldurgarria izanen litzateke… urgarria…

Baina marinel leialak besterik ez itsaso barean.

Zeinen abegikorra den eskuadra!

 

Patxada merezian har genezake geure garagardoa.

 

Privilégio do mar

Neste terraço mediocremente confortável, / bebemos cerneja e olhamos o mar. / Sabemos que nada nos acontecerá. // O edificio é sólido e o mundo também. // Sabemos que cada edificio abriga mil corpos / labutando em mil compartimentos iguais. / Às vezes, alguns se inserem, fatigados no elevador / e vêm cá em cima respirar a brisa do oceano, / o que é privilégio dos edificios. // O mundo é mesmo de cimento armado. // Certamente, se houvesse um cruzador louco, / fundeado na baía em frente da cidade, / a vida seria incerta... improvável... / Mas nas águas tranquilas só há marinheiros fiéis. / Como a esquadra é cordial! // Podemos beber honradamente nossa cerveja.