AZKEN BATEAN

azkena hel dakidanean

nirea soilik izan dadin saiatuko naiz

ez zor handirik

ez larregizko albo kalterik

leihoak zabalik doazela umore gaiztoak airean gora

mintzo garen herriaren azkena iristen bada

gurea soilik izan dadin saiatuko gara

ez erosta ez negar kanturik

arrangurarik ez haboro arranguren izartegian

eta zabal bedi zohargia bizirik diren hizkuntzetan

mundu honen azkena etortzen denean

mundu honena soilik izan dadin saiatuko dira

ez soberazko deitorerik

ez demasezko etsipenik

milioi urte batzuen isuria kanilean behera turrustan

utziko ditugu maite izan dugunaren markak

materiaren akorduan

eta hatsarreak azkena bilduko du agian

nola sagar ale batek nire eskuan itxaroten duen goizean

ireki ahala berriak jaio daitezen egunkariko orrian

© cc-by-sa Jose Luis Otamendi