¡Lenago il...!

 

Ze ikusten dabe

neure begijok?

Au danau dakust

galduta:

berezi, baso,

muru ta mendi,

uri, baserri

      ta dana...

gaur maketuak,

saloberiok,

ara birrindu

      dabela!

¡Il nayago dot

ikusi baño

Aberrijaren

      amaya!

 

  ¿Noz euzkeldunak

Jaungoikoaren

ixen deuna-aiztu

      len eben?

Orain motzak lez

loizttuten dabe

loidun erderaz

      egitten;

ekandu onak

itxitta, baltzak

artu ditube

      gaur emen.

¡Goiko jaun ona,

erruki zadi

aiztu zabenoi,

    bai, arren!

 

  Esadazube,

euzkeldunak, ba,

nun diran zuben

      errijak.

Eztira agertzen

iñun iñunbez

zuben asaben

      lagijak;

motzak sartuta

zuben etxion

dira amen jabe

      nausijak.

¡Ez esan iñoz

mendi, onek, ba,

dirala zuben

      mendijak!

¡Erri gaxua!

 

  ¿Jayo nintzan ni

zeure il-orduban

          eltzeko?

¿Zegatik Ama,

zeure semiok

eztira itxartzen

        ondiño?

¿Ama, ilgo zara

motzen azpijan?

¿Ilgo zara zeu

        betiko?

¡Itxaron, Ama:

jarijon biot

neure odol au

lenago!

 

Bilbao'ko Kartzelan 1895-Azilan

 

Baserritarra, 15'g. zenbakija, 1897-Agorila-8

 

 

 


Sabino Arana Goiriren «Olerkijak»

 


www.susa-literatura.eus