Orratzezko isiltasun bat

 

Orratzezko isiltasun batek,

ibai makal baten ubide,

urteak lurperatzen ditu,

periskopiorik gabe dautzan ogizko mendeak.

Eta ni hedatu egiten naiz,

eta eskuak ­are ezezagunenak ere­ lotzen dizkiet nire eskuei,

eta bainatu egiten gara.

Gure oihu indargeen oihartzuna eta gure suizidioen odola itsasoraino helduko ahal da!

 

 

© Juan Luis Zabala

 

 

"Hautsia natza" orrialde nagusia

www.susa-literatura.eus