|
Bein eta berriz biziro
leikor esaten didate:
«gaizki abil, oso gaizki
ain bakar. Ez al dek gure
billera goxoa maita?;
ez al gaituk adizkide?»
Galdera oiek, jum... usai
leunegia dariote.
Beraz, erantzunik onen
zalantza-ziñu orixe.
Gizon burutsu batek au
esan zidan bein-batean:
«Aizazu, gezurrez ari
geran aldi bakoitzean
punpullu bat aterako
balitzaigu kopetean,
aitortzen det, asko xamar
izain lirake nerean,
baña bai ugari, zenbat
punpullu besterenean!.»
Horrela gezur-punpulluz
nabaro baldin bageunde
talkalari amorratu
zallak izango giñake,
elkarren etsai jo ta jo,
atsedenik ez beñere.
Baña naiz gezur-zulo izan
naiz bentsu, egi esale,
mundu'tar geranok zenbat
ixtillu ta buruauste...
Bakartasunaren deyak
mendira pozik narama,
an arki baitek pakezko
egoite bigun laztana,
kezka ta miñ-erre guzik
baretutzen dizkidana.
Antxe lilluraz, gozaro...,
an arin zait urte-zama.
Biotz-biotzez maita det
mendiko ixillaren ama.
1943 garren urtean.
|
