|
Larburu'tar Jose'ri
Gure izkuntz eder maitagarriya
ziñez maitatzeagatik
txaki beltzean iduki naute
luzaro giltzapeturik.
Euskera gogoz erabiltzia
euskotar geran aldetik,
ez nuan uste pekatu edo
biyurrikeria zanik.
Iñori gaitzik egin ez arren
sar ninduen illunpean;
t'amets-nasien mamu zakarra
gabero erdu zitzaidan.
Ate-zulotik begi zorrotz bat
zalatzalle gaiztoa zan;
orretxek geyen kezkarazi ni
leotz izugarri artan.
Urrutira gaur amestxar aiek,
igesi lengo etsaya;
bat-batez orain antzalda eder,
egunargitze alaya...!
Ta zu'ri zor nik aldarte auren
ikuspegiz detan jaya,
t'argatik nere biotzak zu'ri
olerki baten emaya.
Udaberrian kilkerra pozez
kir-kir-kir ixildu gabe...
Noski! zulotik zabal-argira
atera baita. Ni ere
kilker bat edo alatsu beintzat,
berebiziko abesle...
Zabaldegian zure laguntzaz
pozik arki naizen bide
eskerrik bero ta bizienak
ematen dizkitzut, Joxe.
leotz, calabozo
antzalda, transfiguración
| 
