Itxasoaren azpegik

I Eguzkiz bete balitzaio-re         une gezala garden, jori ta sotillago ez         itxas-zabala; ba-dirudi gaur maitaro bere         barrengo itzala dirdir oztiñez ikusteraño         argitu dala.   Alatz urdiña!... Zer jaikun emen,         zer-nungo zori? Itxasoaren ederraldia         ederren, baiki. Uin ereskitsu t'apar emeñoz         jolas-irabi laztan zuri bat ematen dio         Donostiyari.   Arraitz-aldeko bazter-txulotan         urlo gelgarri, geyenaz ere noizik-bein palaxt         otxanez ari. Orain on, bare; laister agiyan         ekaitzu, nasi... ¡Nork esan iñoiz aldakor danik         urdin txau ori?                 II Orduan gogor izugarrizko         indarrez azun, tximist, aize ta kemen guziak         arturik lagun odoi-mordoen errai beltzetik         an dator illun, an dator gainka orro ta txistu,         durun ta durun.   Arkaitza jo ta lertzen danean,         ostera bere seta makurrez gero ta geigo         atzetik beste ur-mendi-sallak tontorka datoz         lerkoi, aserre, leordegira zurrunbilloka         irauli-zale.