Zoratzalle izuna

Erderazko irakurgai batetik ataitxo bi euskeraztuak                           I Egodun aurrak kax-kax jo du nere etxeko atea ta eragin goxoz dardarazi etxe-barrunbea.   Banoa, maite, sarri or nazu, ez iñora joan, aspaldi ontan luzetsita ni zure zai negoan.   Atoz; gertakari au susmatu nuen, t'arrezkero etxea lorez apaintzen ibili naiz egunero.   Ta beti emen arki dezazun atseden guziya luma ta maindire garbiz jantzi det oe txuriya.   Sartu ba; ongi etorri, ego dezun aur maitea, etxe ontako zorion gaurtandik izan zaitea.                             II Lau aldiz entzun det zure griña dun ots isitua, lau aldiz entzun ikaraz zure gezi-ren txistua.   Lau bider zauritu nazu: lendabizi kopetian, gero begitan, aboan berriz urrengo aldian;   ta nere miñez kupitu gabe, orain, azkenean, oñazerik gogorren sasta diazu biotzean.   Adur samiña! Nere biotz au ain gogor josirik gaxo dago-ta... ene zorigaitz, bizi naiz oraindik!                           * * *   Giltzez itxi det, itxi betikoz emengo sarrera; ego ta gezi dun ori bijoa urrun aldera!