iZAR EZEZAGUNA
Kostelazino batean eskegi zenduan
— horren eskuragaitz!
leiho hartan
ikusten zindudazan ukondokatua
Ostertzak kentzen eban egunero
zuretzat
bela baten almanake orria
Baina inoz ez zan nahastu
zeruko mapen sare faltsuan
zure birjintasun gorria
Gauak konplize
marinelen sextantea kaiolatzen eban
perbersio errubako katalogatuak
Itotzen diran aldiro
marinelek barritzen dabezen
Hogei urte guztien Alargun errepikatua
Inoz ez eben jakin gorpu orratza galduek
zeuk beztitzen zenduazala zeure begiratuaz
Branka emon geuntsan gauerdiari
Gure singladuraren haizebean
hodei mastabakotu bat dator beti
Bere itzal esponxagaz
ezabatu dau betirako zure soslai mutua.
Goizalbak atrapa naben
izarren artean topatu nahirik
galdua neban despedida bat
|
A ESTRELA DESCOÑECIDA
En vinte decote acobadada / naquela fenestra / — tan a trasmán! / que penduraches dunha constelación // O horizonte arrincaba cada día / pra ti / a folla dalmanaque dunha vela // Pero nunca senmallou / na falsa rede dos mapas celestes / a túa loira vinxinidade / Cómplice a noite / engayolaba o sestante dos mariños / inxénuas perversións catalogadas // Viuva reiterada de tódolos vinte anos / que os mariñeiros repiten / cada volta que afogan // Endexamais souberon os cadavres sin / rumbo / que ti os amortallabas co teu ollar // Emproáramos a meia noite / A sotavento da nosa singladura / vai decote unha nuve desarbolada / Ca súa esponxa de sombra / borrou pra sempre o teu mudo perfil // A alba nova sorprendeume / cacheando antre os loceiros / unha despedida que se me perdeu. |
© Manoel Antonio
© itzulpenarena: Iñigo Aranbarri / Koldo Izagirre