LOCUTEURS PARTICULIERS

 

        Frantziako Batzar Nazionalean 2009ko abenduaren 8ko saio historikoan, Frantziako Hizkuntzen Legea ez egiteko —oraingoz, jakina— arrazoietarik bat erakutsi zuen Eric Besson ministroak, identitate nazionala bermatuz hain segur:

        Il faut éviter les deux écueils que seraient, d'une part, le fait d'encombrer nos travaux par une loi purement déclarative et redondante, et, d'autre part, celui d'aboutir à texte qui, en ouvrant un droit positif en faveur de locuteurs particuliers, se heurterait au principe constitutionnel d'indivisibilité de la République et d'égalité devant la loi.

        Legeak desberdin tratatzen duena ez ote da, hain zuzen, frantsesa ez beste hizkuntzaren jabe dena?

        Zer estatu mota ote da, nolako lurraldea, lurraren gainean bizi dituen jendeek hitz egite hutsarekin zatitzen ahal den hori?

        Frantsesa hizkuntza publikoa da. Frantziako mugapean egiten den beste edozein hizkuntza, mintzaje partikularra dugu. Kapritxo bat. Norbanakoarena dugu bretoiera, korsikera, euskara, katalana. Frantsesa, multzoarena da.

        Frantziak ez dauka hizkuntza murrizturik, gutiengoturik: mintzaje indibidualak ditu frantsesa ez direnak oro, hizkerak, ez hizkuntzak.

www.assemblee-nationale.fr

 

 

 

© cc-by-sa Koldo Izagirre

 


www.susa-literatura.eus