Alkoholak eraildako neuronen batetan gorde bide nuen

ez bait naiz gogoratzen.

                                    Gogoratu egiten ditut, bai,

                                    gaua,

                                    kaleidoskopio hautsiaren zatiez hiltzaturik,

                                    txakurren zaunkadek urraturiko ixiltasuna.

                                    eta haizea,

                                    laban zorrotza aurpegian.

Oroitzen naiz, baita,

baso ipurdiko izotz harkaitzetan aurkitu genituen hartzez

zuri zuriak,

iparburuko egunsentiaren koloreko zure begietaz

eta mozkorrak eragindako zeure berbakera totelaz.

                                    Nola ahaztu, aldiz,

                                    Rolling-en kanta sinkopatua,

                                    itzulpen traketsa,

                                    gonbidapenerako aitzakia.

Akorda egiten naiz.

Alkondara askatzean

bi uhin zuriska haiek

neure begietan etengabe

hautsiz eta berrasiz

Gomutatu behar, halaber,

portuko sarrerako muino borobilak eta portua bera,

berotasun ezez

abegia egiten ene itsasuntzi errakorrari.

                                    Hasperenek, dardarek

                                    kristaldurik diraute,

                                    ahopeko hitz koloretsuz estalirik

                                    neure oroimen ahulean.

Baina zugana eraman ninduen sentipen bortitza:

                                    zaldi erotua,

                                    droga totala,

                                    haragikara edo

                                    bihotzikara,

hori,

ezin berreskuratu.

agian,

alkoholak erahildako neuronaren batetan gorde nuelako.