Conraden liburu batean baino hire begietan

abentura gehiago irakurtzen dudalako.

Nire entsaladan hire ezpainek bakarrik

ipintzen diten zaporea.

Maskor bikain batean bezala

hire belarri txikietan bakarrik entzuten dinat

itsasoko zurrumurrua.

Hire sudur-mizpiratik bakarrik

sartzen dun haizea nire biriketara.

Hire lepoak bakarrik

balio zidan makulu gisa.

Hire besapeek bakarrik

diten laranja usaina.

Hire hatzek bakarrik

jotzen ditizten abesti guztiak.

Hire zilborretik bakarrik

eranzten ditun harri preziatuak.

Hire sabel gainean bakarrik

hartzen din atseden nire buru lasaituak.

Hire alutik bakarrik

atzematen dun paradisua

(baldin oraindik bada).

Hire ipurdiko putzak

hashish lurrun deliziosoekin bakarrik

izaten ahal ditun alderatuak.

Hire hileroko likidoek bakarrik

diten esnegain, ezti eta te mendazko zaporea.

Hire hanketatik bakarrik

—tobogan arina—

irrist egiten dinat, haur bat bezala, gozatzen, kuxin

bigun eta leun diren hire lumatxozko oinen gainean erortzeko.

Hi gabe geratzea

insomnio gauean tabako gabe

geratzea baino okerrago dun.