Kapital publikoa
Kapital publikoa
2014, poesia
104 orrialde
978-84-92468-64-5
azala: Xabier Gantzarain
Jose Luis Otamendi
1959, Azpeitia
 
2022, poesia
2019, poesia
2007, poesia
2000, poesia
1999, narrazioak
1995, poesia
1990, poesia
1987, poesia
 

 

MASTER CLASS

 

zertan oinarritu

geu gauzkan ordu honen emankorra

eta krudela egiaztatzeko

zeri heldu

minutuen isuri geraezina

haragijalea bada

eta ez badaki zer den gupida

eta ez badaki begiratzen atzera...

sentimenduen auzi mediku ez naiz

baina hutsik banago esan egin behar dut

 

nahi dut hitz egin asko galdu dutenez

tai gabe galdu eta galdu ari dinenez

eta nahi dut epai bideetan jarri

erabakiak zirela jabetu gabe

hartutako erabaki haiek

ardoaren erdokari so egindako hautu haiek:

badaukat zeri egotzi zorion une bakoitza

 

gertutik ezagutzen dut odolean txertatu zaidan

lehen mailako bidazti txartela

azalaren kolore definigaitz honen gailentasuna

eta uhaza bere izariaz harro litekeen ber

ergelki harrotzen nau neu besterik ezin izanak

gauzak ausaz baletoz bezala lokartzen naiz gauero

haizearen konpasean higitzen dira hodei gorriak

eta eurekin ni

 

Managuaren askatzea ahaztu dut

ahantzi zait Srebrenica eta 95eko uda

Nestor Cerpa eta Japoniako enbaxada Liman...

gizon egiten nauen ia dena ahantzi dut

ez ditut ezagutzen duela hamar urtetik gora

Marokotik etorri nire auzoak

mugetako polizia bihotza ernetzen zait sarri

ez dut ezer konprenitzen:

maite genuen lagun hilaren txakurra

paseatzeko txandak egiten nola gabiltzan

nola biltzen garen sarri ispilu aurrera

idolatrak lez irri bat lora dakigun esperoan

 

badaukat zeri egotzi zorion une bakoitza:

nor ez da saiatu gauzen barrua ulertzen

hutsik banago esan egin behar dut

maitatzeko ezinean banaiz esan egin nahi dut

 

gabiltzan kaleetan inporta duena galduta

maiz jartzen naiz altzari izatera

altzari humano neure antzekoen oldean

beste inoren bizitzako

pasarte hutsaletan leku bat hartu

beste inoren bizitzako

egun handien bezperan iraizean igaro

itzalei gogor oratuta

duela 2 milioi urteko hominido beldurtuaren

hominido bortitzaren

hominido iraun zalearen zainekoa naiz

eta 4 milioi urte barruko akabuari begira jarririk nago

denbora amaitzen ari zait

baina ez nire leinukoei ez nire herrikoei ez giza jendeari

 

anabasa hau zuzentzeko

belaunaldi biko tartea bada gutxienez

txalo txikia egiten dut espanturik gabe

gupidaz begiratzen diet nire esku ahurrei:

bide lanbrotsuak ikusten ari naiz eta

haizea kulunkatzen duten izenak datoz sokan

zerez eginak gauden esaten