Norbait dabil sute-eskaileran
Norbait dabil sute-eskaileran
2001, poesia
104 orrialde
84-95511-42-8
azala: Xabier Gantzarain
Harkaitz Cano
1975, Lasarte
 
2023, poesia
2022, poesia
2018, nobela
2015, narrazioak
2011, nobela
2005, narrazioak
1999, nobela
1996, nobela
1994, poesia
 

 

ZORRAK

 

Medikuen arabera, kaltzioa falta zaizu hezurretan

eta zaharren gaixotasuna irizten diozu

azaldu berri dizutenari.

«Zaharrena eta emakumeena» arduratu da zehazteaz

ezker belarriaren parean bizi zaizun

kontzientzia.

Emakumearenak grazia egiten dizu, egia esan

ez litzaizuke batere axola izango

hurrengo bizitza batean emakume jaiotzea:

boterea izateko era bihurri bat da

aldakuntza oro, aurrez zinenaren memoria zati bat

gordetzen jakinez gero. Baina zahartzearena?

Hori ere onartzen hasteko sasoian zaude.

Dena denbora kontua da edo denbora

faltarena.

Hamabost urte bete zenituenean lagun batek

oparitutako diskoa jarri duzu tokatan;

bost minutu ere ezin duzu jasan

musika hori. Atean jo dute, gosekilen bat,

«Otsaila zor didazu»

esaldi hori, heriotza denborak baino lehen

topatu duen gizajoren baten kexua dateke

bigarren instantzia zerutar batean.

Otsaila, hilabeterik krudelena.

Bururatu zaizu erantzun bat ugazabarentzat,

«arrazoi erlijiosoak medio, axola al zaizu otsailaz

ahaztuko bagina, bi martxo

zor izango nizkizuke hartara».

Isilik geratzen zara hala ere

ate irekiak nekez eusten zaitu, «Otsaila zor didazu»

entzun duzu berriro.

 

Senti zenezake, bai horixe,

Otsaila

badu ja bere izena

zure hezurretan bizi den izainak.