Poema kronikoa I

Seguraski ez zenuen irakurriko

izkina batean agertu da berria

erdi ezkutaturiko zoko deslai batean

letra kurtsiba ulergaitzez

eta ze meritu dauka bizitzak sufrimendurik gabe?

esango zenuke zeuk irakurrita ere orria pasatuz

Oreinek lasai dakite itxaroten herioren azken musua

ez dute inoiz arazorik izan hiltzeko garaian

bai ordea ispiluek bai ordea beren izena

parkeko aulki orlegienetan ahaztuta utzi zutenek

Há una gota de sangue em cada poema

seguraski ez zenuen irakurriko

zaila da halakorik bereiztea egunkariak erabat gorriz

inprimaturik datozenetan

eta halere abezedario orok hiribide guztiek

garamatzate gaur bere biloba guztiak

pozoindu dituen amonaren plaza biribilera

hagitzez hobe genuke gure itzala urkatuz

geure hilobiak tulipan beltzez ornatzea

baina gaur egun ez da inor amodioagatik suizidatzen

ezta armiarmak irensten dituen

estolda zuloa den ilargia ere

Seguraski ez zenuen irakurriko

gaur ez baita poemarik kabitzen zure leihoan

baina zurbilik erabat eta hilotz

eskale bat aurkitu dute hilik zisneen txabolan

gorputz izateari utzita egurrezko azalez

beso bat tinko omen zeukan oraindik

ilargi erruduna seinalatuz