Poesia kaiera
Urperatzea
Harriduran bainatuko nintzateke:
Nire gainean metatutako erosotasun hauek itotzen naute!
Gauza berrien irrikak erretzen nau, kiskaltzen,
Adiskide berriak, aurpegi berriak,
Lekuak!
Oi honetatik at egotea,
Irrikatzen nuen guztia zen honetatik
—Berria izan ezik.
Eta zu,
Maite hori, nahiena, desiratuena!
Ez ote ditut harresiak, karrikak, harriak oro hastio,
Lokatz, langar, behelainoak oro
Trafiko bide eta erak oro?
Nahi nuke nire gainean isuriko bazina uraren pare
Oi, baina honetatik urrun!
Belarra eta pentzeak eta alorrak eta muinoak
Eta eguzkia.
Behar adina eguzki!
Kanpoan eta bakarrik,
Jende arrotzen artean!
Plunge
I would bathe myself in strangeness: / These comforts heaped upon me, / smother me! / I burn, I scald so for the new, / New friends, new faces, / Places! / Oh to be out of this, / This that is all I wanted / — save the new. // And you, / Love, you the much, the more desired! / Do I not loathe all walls, streets, stones, / All mire, mist, all fog, / All ways of traffic? / You, I would have flow over me like water, / Oh, but far out of this! / Grass, and low fields, and hills, / And sun, / Oh, sun enough! / Out and alone, among some / Alien people!