Poesia kaiera
Aurkibidea
Aurkibidea
Sarraski baten ondoren
Han zeuden, gure memoriak errunak balitu bezala,
Fundatzaile egonezinak berriro abian balira bezala:
Muinoaren gainean bi gizon gazte errifleekin,
Euren gailuak bezain profano eta irmo.
Nor da gure auziaren erantzule?
Nork egin zuen amets geure baitan bizi gintezkeenik
Euripean eta argi marruskatuan eta aire zabalean lehortutako harrien artean?
Basaltoa, odola, ura, hilarriak, izainak.
Brandonetik Dunseverickeraino
Jatorrizko bakardade neutral hartan
Bizirik atera ziren lore begi txikiez oroitzen naiz,
Eder-iritzitako, orkidea esetsi bakoez.
Harrizko etxea ikusten dut kaian.
Bizi eremu bat. Leihotik argi indartsua.
Bihotza igo egiten da. Hogei yarda egin
Txalupetaraino eta berdela erosten duzu.
Eta gaur gure etxera neskatxa bat sartu da
Saski bete patata berrirekin batera dakartzala
Hiru aza-buru, eta azenarioak
Berde eta guzti, lur oraindik bustiaz.
Sibila
Nire mingaina mugitu egiten zen, gontz lasaigarri uhintsu bat.
Galdetu egin nion, “zer gertatuko da gurekin?”
Eta goizean izandako leherketa batek
Putzuan ahaztutako ura mugiarazten duen gisan
Edo teilatua pitzatzen duen arrakala batek bezala,
Hitz egiten hasi zen.
“Uste dut geure izaera nahitaez aldatuko dela.
Zakurrak setioan. Saurioen arra-suntsitzeak. Txindurriak.
Barkamenak bere ahotsa eta zaina aurkitzen ez dituen artean,
Odola darien kaskoa jantzitako zuhaitzek berdatu eta umeen ukabilen gisako
Fruituak ematen ez dituzten artean,
Eta magma ustelduak ninfa distiratsuak
Inkubatzen ez dituen artean… Nire herriak diruaz pentsatzen du
Eta eguraldiaz mintzo da. Euren etorkizuna petrolio putzuek
Baretzen dute erosgai soil bihurtuz. Isiltasuna
Ontzi txikiek jaulkitako oihartzun artean galtzen da.
Entzuteko belarria gainean luzaz jarri genion lurra
Ebakita edo isildua dago, eta bere erraiak
Iragarpen fedegabe batek tentatuta.
Gure irla zarata deserosoz mukuru dago.”
Ur ertzean
Devenishen istingorra entzun nuen
Eta guardiaren eresia-errezitaldia
Dorrearen azpian. Tailaz landutako monasterioetako buruak
Ogia uretan bezala papurtzen ziren.
Boaren gainean Jainkoaren begiak, hilobi artean txertaturiko
Sexu-ahodun harriak, aurki-ifrentzuak, trepanatuak,
Nire isiltasunari isiltasunez ihardetsi zion.
Euriarentzat ur bedeinkatuaren harri bat. Madarikazioa.
Horse Islandeko supazter hotz batean
Tximinia zulotik ortziari begira egon nintzen
Eta patruilatzen ari zen helikoptero militar baten
Errota-hots astunak entzun nituen.
Mailu bat eta armiarma sarez beteriko pitxar hautsi bat
Zeuden jarrita leiho ertzean. Naizen guztiak
Men egin nahi zuen, neure burua eskaini,
Hanka-hutsik joan, umeki gisa edo penitente gisa,
Eta ur ertzean otoitz egin.
Nola ibiltzen ginen lau-hankan oinez ikasi aurretik! Newryranzko martxan
Itzal egiten zigun helikopteroaz oroitu nintzen,
Atzeraezineko urrats izutuez.
Triptych
After a Killing
There they were, as if our memory hatched them, / As if the unquiet founders walked again: / Two young men with rifles on the ill, / Profane and bracing as their instruments. // Who’s sorry for our trouble? / Who dreamt that we might dwell among ourselves / In rain and scoured light and wind-dried stones? / Basalt, blood, water, headstones, leeches. // In that neuter original loneliness / From Brandon to Dunseverick / I think of small-eyed survivor flowers, / The pined-for, unmolested orchid. // I see a stone house by a pier. / Elbow room. Broad window light. / The heart lifts. You walk twenty yards / To the boats and buy a mackerel. // And today a girl walks in home to us / Carrying a basket full of new potatoes, / Three tight green cabbages, and carrots / With the tops and mould still fresh on them.
Sibyl
My tongue moved, a swung relaxing hinge. / I said to her, ‘What will become of us? / And as forgotten water in a well might shake / At an explosion under morning // Or a crack run up a gable, / She began to speak. / ‘I think our very form is bound to change. / Dogs in a siege. Saurian relapses. Pismires. // Unless forgiveness finds its nerve and voice, / Unless the helmeted and bleeding tree / Can green and open buds like infants’ fists / And the fouled magma incubate // Bright nymphs … My people think money / And talk weather. Oil-rigs lull their future / On single acquisitive stems. Silence / Has shoaled into the trawlers’ echo-sounders. // The ground we kept our ear to for so long / Is flayed or calloused, and its entrails / Tented by an impious augury. / Our island is full of comfortless noises.’
At The Water's Edge
On Devenish I heard a snipe / And the keeper’s recital of elegies / Under the tower. Carved monastic heads / Were crumbling like bread on water. // On Boa the god-eyed, sex-mouthed stone / Socketed between graves, two-faced, trepanned, / Answered my silence with silence. / A stoup for rain water. Anathema. // From a cold hearthstone on Horse Island / I watched the sky beyond the open chimney / And listening to the thick rotations / Of an army helicopter patrolling. // A hammer and a cracked jug full of cobwebs / Lay on the window-sill. Everything in me / Wanted to bow down, to offer up, / To go barefoot, foetal and penitential, // And pray at the water’s edge. / How we crept before we walked! I remembered / The helicopter shadowing our march at Newry, / The scared, irrevocable steps.