Poesia kaiera
Poesia kaiera
Rosalia de Castro
itzulpena: Koldo Izagirre
2017, poesia
64 orrialde
978-84-17051-04-4
Rosalia de Castro
1837-1885
 
 

 

 

Aita San Antonio

itotzen banau be

emostazu senar bat

larrutzen banau be

 

Aita San Antonio

behar dut laguna

berdin zait bada be

artotxo garauna

   Lagun bat, Jainkoarren

izanagatik koju

izanagatik herren

 

Gizonik gabe andra...

santu jauna, zer da!

Arima bako gorputz

soinu bako festa

   jiran dabilen makil

inon eta inoiz

ezin egon trankil

 

Gizontxo bategaz da,

Ai Karmengo Ama!

bestelako mundu bat

gozamen galanta

   Okerra zein herrena

gizona izaten da

partxerik ederrena

 

Nik gura nukeen hori

zelako plazera

ikusita ipintzen zait

bero bat epela

   Urinezko besoak

esanak dultziak

eta guzurrezkoak

 

Hargatik naiz mintsu

gauez eta egunez

akordua egiten dut

haren begi ilunez

   Baina haren esanez

amodiotan bai

ezkontzekotan ez

 

Egizu, San Antonio

datorren nigana

niregaz ezkontzeko

soltera naizena

   Dotean badakartzat

zurezko lau zali

burdinazkoa bat

 

Nebatxoa badaukat

haginak agertzen

eta behi zahartxo bat

errapetik zeken...

   Ai, santu agurgarria

egizu jazo dadin

nik dudan guraria!

 

Aita San Antonio

itotzen banau be

emostazu senar bat

larrutzen banau be

  Okerra zein herrena

gizona izaten da

partxerik ederrena

 

San Antonio bendito, / dádeme un home, / anque me mate, / anque me esfole. // Meu santo San Antonio / daime un homiño, / anque o tamaño teña / dun gran de millo. / Daimo, meu santo, / anque os pés teña coxos, / mancos os brazos. // Unha muller sin home... / ¡santo bendito!, / e corpiño sin alma, / festa sin trigo, / pau viradoiro, / que onda queira que vaia / troncho que troncho. // Mais en tendo un homiño, / ¡Virxe do Carme!, / non hai mundo que chegue / para un folgarse; / que, zambo ou trenco, / sempre é bo ter un home / para un remedio. // Eu sei dun que cobiza / causa miralo, / lanzaliño de corpo, / roxo e encarnado; / carniñas de manteiga, / e palabras tan doces / cal mentireiras. // Por el peno de día, / de noite peno, / pensando nos seus ollos / color de ceo; / mais el, xa doito, / de amoriños entende, / de casar pouco. // Facé, meu San Antonio, / que onda min veña / para casar conmigo, / nena solteira; / que levo en dote / unha culler de ferro, / catro de boxe, // un irmanciño novo / que xa ten dentes, / unha vaquiña vella / que non dá leite... / ¡Ai, meu santiño! / Facé que tal suceda, / cal volo pido. // San Antonio bendito, / dádeme un home, / anque me mate, / anque me esfole. / Que, zambo ou trenco, / sempre é bo ter un home / para un remedio.