Poesia kaiera
Poesia kaiera
Adrienne Rich
itzulpena: Maialen Berasategi
2017, poesia
64 orrialde
978-84-92468-95-9
Adrienne Rich
1929-2012
 
 

 

Integritatea

 

                              bukatua egotearen tasuna edo ezaugarria;
                              hautsezinaren kondizioa; osotasuna — Webster

 

Pazientzia basa batek ekarri nau honaino

 

eraman behar banu bezala ur-ertzera

ontzi bat motor espasmodiko bat duena

jertse zaharrak, sareak, liburu espraiz zikinduak

brankan kulunka

eguzki nolabaiteko bat niri besaburuak erretzen.

Toletak zipriztintzen. Erretzen.

Kiskali ahal zaizkizu besaurreak, minak miazkaturik,

lanbro kasual baten atzean amorru isilarazia bezala

gordetzen den eguzki batekin.

 

Egun-argiaren luzea

iparralde urrun honetan, nire

bizitzako 49. urtean

kritikoa da.

 

Kritikoa da argia: nirekin, aspalditik

amestu bezala barne-itsaso baten adarrean

nahi gabe lurreratze honekin.

Ezaguna egin zait

arrain-sardaren distira

pixkana itzal bihurtzen:

pinudia

beltz-bioleta egiaz, berde postal zaharrean,

baina neure burua baizik ez daukat

aurrera egiteko; ezer ere

ez dago behar hutsaren erreinuan

neure eskuek har dezaketena baino.

 

Neure burua baizik ez?... Neure buruak.

Hainbeste denbora, eta horixe erantzuna.

Beti jakin banu bezala

barnera daramadala ontzia, soilki.

Motorra hartxintxarretan hiltzen,

eta txitxarrak

isilari karraka.

 

Amorrua eta samurtasuna: neure buruak.

Eta orain sinesten dut biek dagitela arnasa nire barnean

aingeruen gisan, ez polaritate gisa.

Amorrua eta samurtasuna: armiarmaren

jeinua, bere gorputzarekin berarekin

aldi berean irun eta jostekoa, edonon…

baita sare hautsian ere.

 

Salgai dago oraindik

pinudiko txabola. Ezagutzen dut. Ezagutzen dut azken

oinaren aztarna hori, atea kolpez itxi zuen eskua,

gero atzeko zursarean euriak hondatutako ezkabia-belarra

bere ez beste inoren mesedetan

kiribiltzera geratu zen eskua.

Ezagutzen dut hormako oholetan iltzatutako mapa hori

su txiki osoa hartzen duen teontzi izoztua.

Bi esku hauexek

sartu zituzten iltze horiek mailuz

hustu zuten teontzia azken aldiz

eta harrapatu zuten bi hanka dardartiren artetik

ziztuan ihesi zihoan haurtxoa

eta pasatu zuten xurgagailua

eta laztandu loki izerdituak

eta ontzia hona bideratu eguzki-argi bero

eklipsatugabe horren, argi kritiko horren azpian,

zeina inor ohartu gabe kiskaltzen ari baita

esku hauek ukendu ere izango dituen azala.

 

Integrity

the quality of being complete; unbroken condition; entirety / Webster // A wild patience has taken me this far // as if I had to bring to shore / a boat with a spasmodic outboard motor / old sweaters, nets, spray-mottled books / tossed in the prow / some kind of sun burning my shoulder-blades. / Splashing the oarlocks. Burning through. / Your fore-arms can get scalded, licked with pain / in a sun blotted like unspoken anger / behind a casual mist. // The length of daylight / this far north, in this / forty-ninth year of my life / is critical. // The light is critical: of me, of this / long-dreamed, involuntary landing / on the arm of an inland sea. / The glitter of the shoal / depleting into shadow / I recognize: the stand of pines / violet-black really, green in the old postcard / but really I have nothing but myself / to go by; nothing / stands in the realm of pure necessity / except what my hands can hold. // Nothing but myself?....My selves. / After so long, this answer. / As if I had always known / I steer the boat in, simply. / The motor dying on the pebbles / cicadas taking up the hum / dropped in the silence. // Anger and tenderness: my selves. / And now I can believe they breathe in me / as angels, not polarities. / Anger and tenderness: the spider's genius / to spin and weave in the same action / from her own body, anywhere — / even from a broken web. // The cabin in the stand of pines / is still for sale. I know this. Know the print / of the last foot, the hand that slammed and locked the door, / then stopped to wreathe the rain-smashed clematis / back on the trellis / for no one's sake except its own. / I know the chart nailed to the wallboards / the icy kettle squatting on the burner. / The hands that hammered in those nails / emptied that kettle one last time / are these two hands / and they have caught the baby leaping / from between trembling legs / and they have worked the vacuum aspirator / and stroked the sweated temples / and steered the boat there through this hot / misblotted sunlight, critical light / imperceptibly scalding / the skin these hands will also salve.