Poesia kaiera
Poesia kaiera
Adrienne Rich
itzulpena: Maialen Berasategi
2017, poesia
64 orrialde
978-84-92468-95-9
Adrienne Rich
1929-2012
 
 

 

Planetarioa

 

Gogoan izanik Caroline Herschel (1750-1848),

astronomoa, Williamen arreba; baita beste batzuk ere.

 

Emakume bat munstro itxurakoa

munstro bat emakume itxurakoa

halakoz beteta daude zeruak

 

emakume bat    “elurretan

Erloju eta tresna artean

edo kana batzuez neurtzen lurra”

 

eta bere 98 urteetan deskubritu

8 kometa

 

emakume hura, ilargiaren mendeko

gu bezalaxe

lebitatzen gaueko zerura

lente distiratsuak hara-hona

 

Emakume-galaxiak, han

saiatuegiak izateagatik penitentzian

nerbioak izotz

gogoaren        espazio horietan

 

Begi bat,

            “birila, zehatza eta erabat ziurra”

             Uranoborgeko amaraun nahasietatik

 

                                                                   NOVA aurkitzen

 

argi-bulkada orok eztanda

muinetik,

biziak ospa egiten digun bezala

 

              Tycho xuxurlaka azkenik

              “Ez dezala iduri alferrik bizi izan naizela”

 

Ikusten duguna, ikusten dugu

eta ikustea aldatzea da

 

argi bat, ihartzen duena mendia

baina uzten duena gizon bat bizirik

 

Pulsarraren taupada

bihotza izerditan nire gorputzean barna

 

Irrati-uhina

Taurustik behera isurtzen

 

             Bonbardatuta nago baina          zutik oraindik

 

zutik egon naiz bizi guztian

seinale-multzo bateranzko bidean zuzen

unibertsoan zehazkien transmititutako

hizkuntzarik itzulezinenean

hodei galaktiko bat naiz hain sakona      hain nahas-

pilatsua ezen argi batek behar litzake 15

urte bidaiatzeko nigan barna        Eta halaxe

izan da      Instrumentu bat naiz emakume

itxurakoa saiatzen dena taupadak itzultzen

iruditara      lasaitzeko gorputza

eta berregiteko gogoa.

 

Planetarium

Thinking of Caroline Herschel (1750—1848) / astronomer, sister of William; and others. // A woman in the shape of a monster / a monster in the shape of a woman / the skies are full of them // a woman ‘in the snow / among the Clocks and instruments / or measuring the ground with poles’ // in her 98 years to discover / 8 comets // she whom the moon ruled / like us / levitating into the night sky / riding the polished lenses // Galaxies of women, there / doing penance for impetuousness / ribs chilled / in those spaces of the mind // An eye, // ‘virile, precise and absolutely certain’ / from the mad webs of Uranusborg // encountering the NOVA // every impulse of light exploding // from the core / as life flies out of us // Tycho whispering at last / ‘Let me not seem to have lived in vain’ // What we see, we see / and seeing is changing // the light that shrivels a mountain / and leaves a man alive // Heartbeat of the pulsar / heart sweating through my body // The radio impulse / pouring in from Taurus // I am bombarded yet I stand // I have been standing all my life in the / direct path of a battery of signals / the most accurately transmitted most / untranslatable language in the universe / I am a galactic cloud so deep so invo- / luted that a light wave could take 15 / years to travel through me And has / taken I am an instrument in the shape / of a woman trying to translate pulsations / into images for the relief of the body / and the reconstruction of the mind.