Datu biografikoa

Madrilen nagoenean,

etxeko labezomorroek protesta egiten dute gauez irakurtzen dudalako.

Argiak gordelekuetatik irteteko gogoa kentzen die,

eta, hala,  aukera galtzen dute nire logelatik paseoan ibiltzeko,

leku horrek

            —arrazoi ilunak direla eta—

erakarpen ezin eutsizkoa sortzen baitie.

Orain aipatzen ari dira errepublikako presidenteari kexu-idatzi bat aurkeztea,

eta neure artean galdera egiten dut:

zein lurraldetan uste dute bizi direla?;

labezomorro hauek ez dute egunkaririk irakurtzen.

Gogoko dute, ordea, mozkor nadin,

eta goizaldera arte tangoak dantza ditzadan,

hartara arriskurik batere gabe ari baitaitezke

zokomiran ibiltze etengabe eta zentzugabean, itsu-itsuan

nire etzalekuko baldosa zabaletan barrena.

Batzuetan atsegina ematen diet,

ez haien desioak kontuan hartzen ditudalako,

ezpada, arrazoi ilunak direla eta,

erakarpen ezin eutsizkoa sortzen didatelako

oso gaizki argiztaturiko leku jakin batzuek;

han berandutzen zait, aurrez erabakitako asmorik gabe,

harik eta, sortzean, eguzkiak egun berria iragartzen duen arte.

Etxera itzuli eta

pasabidetik haien gorputz ttipiekin gurutzatzen naizenean,

baldarki eta beldurrez

bizileku dituzten zirrikitu ospeletarantz ihesean doazela,

gau ona opatzen diet desgaraiz

—baina bihotzez, benetan—,

eta neure buruarengan haien segurtasun eza antzematen dut,

haien desordukeria,

haien fotofobia,

eta beste joera eta jarrera asko; joera eta

jarrerok —lastimagarri zait esan beharra—

ez dute gauza on askorik azaltzen ortoptero horien alde.