Dora Markus

 

                        I

 

Gertatu zen egurrezko zubiak itsas barrura

Porto Corsinira eramaten duen puntuan,

gizon bakanek, ia geldirik, sareak hondoratzen

edo jasotzen dituzten hartan.  Esku-keinu batez

zure benetako aberria seinalatu zenuen

aurrez aurreko itsas bazterrean.

Gero ubidea segitu genuen hiriko

nasaraino, kedarretan distiratsu,

hondarbaltsetan barrena non urmaeldua baitzen

udaberri inerte bat, memoriarik gabea.

 

Eta hemen, bizitza antzinako bat

Ekialdeko kabituezin eztian

orbantzen den honetan,

zure hitzak irisatzen ziren

perloi hil-hurrenaren ezkatak bezala.

 

Arrats ekaiztsuetan faroen kontra lehertzen diren

paseko hegaztiak gogorarazten dizkit

zure ezinegonak:

ekaitz bat da halaber zure gozotasuna,

lehertzen da eta ez da ageri

eta are arraroagoak dira haren soseguak.

Ez dakit nola irauten duzun akituta

zure bihotza den indiferentziazko

laku honetan;

agian ezpainetako lapitz, hautsontzi

eta limaren ondoan gordetzen duzun

kuttun batek salbatzen zaitu: sagu zuri

marfilezko batek; eta horrela eusten diozu!

 

 

                        II

 

Orain urmaelen eta mirto

loratu berrien zure Karintian,

urertzean makurtuta zelatatzen duzu

amuari herabe heldu dion karpa

edo arratsalde gailurretan gora hasia

begiratzen duzu ezki artean

eta  toldoen moilen eta ostatuen

garraldia uretan.

 

Arro hezean zabaltzen hasitako

arratsak ez dakartza

ahateen intziriak baino

motorren taupadekin

eta maiolika zuri-zuri baten barruak

errore  izukaitzen historia bat azaltzen dio

desberdina ikusi zintuen

ispilu belztuari eta grabatu egiten ditu

esponjarik iristen ez den lekuan.

 

Zure legenda, Dora!

Idatzita dago jada

urrezko erretratu handietan

patilla noble eta ahulak

luzitzen dituzten gizonen begiradetan

eta harmonika matxuratuaren

akorde bakoitzarekin itzultzen da

arrats beherako orduan, gero eta beranduago beti.

 

Han dago idatzita. Sukalderako ereinotz

betiberdeak eutsi egiten dio,

ahotsa ez da aldatzen,

Ravena urruti dago, fede anker batek

pozoia destilatzen du.

Zer nahi du zugandik? Ez dira errenditzen

ahotsa, legenda edo patua…

Baina berandu da, gero eta beranduago beti.