Isilak ez nau azpian harrapatuko

Maiz ezkutuan sartu beharko dut etxean

Auzoek ezagutu egingo naute nahi ez dudala

Zure bihotza betetzeko ez dut neurririk ematen

Irria dateke lanik bakartiena

Gure ninietan itsasoa gordeta balitz bezala begiratzen diogu elkarri

Lurra orain beltzagoa da

Zoriontsua naiz minbizi baten hegoaldean sortu nintzelako

Minak dakien doitasunaz erreko ditut gogoan utzi zenizkidan autobus azulak

Bizitza nola doan ikus daiteke

Edozein laban-ahoko zinemaskopean

Otoi eskatzen dugu biharko eguna zabaldu dezan

Bata bestearen arnasari eutsiz

Oinetakoak egin zenitzake nire arnasarekin edo iltze baten zorroztasuna

Goizeko argitasuna gordeko dut nik zure arnasaren kaiolan

Eta etorri beharko dugu berriz kamio urrunei buruz negar egiteko

Eta elkarren premiari iritziko diogu askatasuna