...Ez da gehiago zuregan errotarriaren hotsik entzungo
(Apok. 18,22)

          I

Errota zahar maitea

uraren ertzean.

Uraren ertzean ta

basati beltzean:

Negar egiten duzu

alea txetzean.

Ni ere triste nabil

zutaz oroitzean.

Zotin sekua dagi

errotarriak.

Itzalitako izar-distirak

dira niretzat zure begiak.

Izar eder bat dago

hor goiko lepoan.

Errota zaharra, berriz,

erreka zokoan.

Berebiziko pena

badaukat barruan:

Ezin gintezke bizi

elkarren ondoan.

Bizitza-legea

nahi dut onartu.

Horrela beharra

koraiaz hartu.

Berez dihoana

zertan behartu?

Nigan, ordea,

ez nauzu fio;

nire ahalmenak ez du balio.

Sentitzen badut

berriz haren kanta

(errotaren tranka)

barne-minduraz nagoke berriro...

Errotaren oihuz

maluraz nauzute.

Zigor hau nirekin

izango dut beti

hiltzen naizen arte!

w1966

Musika: Lurdes Iriondo