karriken goragalez bezala

ateratzen dituk atarietara

eta begira, so egiek

begirada erratua, jantzi apurrak, eskeintza

haragi epelaren hitza hoiek bezain triste

zeinek mintza?

hordimendua ta sosa, aita familiako trebesa

juje itzaltsua, itzalkaria, mutiko ahalgea

denak besarka amoltsu batez berdintzen

amodioaren figurako imintzio dorpez...

gero, hiriko argiak itzaltzen diren tenorez

berriro biltzen dituk, atera bezain ixilik

soldadu bentzuten gisa bataila galdua ahanztera

negusiarekin kontuak argitu ondoan

ihazinto usaintsuzko

eta abegi eztizko

etxe txipi batekin amets egitera.