Poesia kaiera
Poesia kaiera
2000, poesia
64 orrialde
84-95511-06-1
Bernardo Atxaga
1951, Asteasu
 
 

Fas fatum ene lagunek fadoa

zein tristea den diote,

moito obrigado

entzuten da bazter batetik;

53 urteko gizonak lanezean

badu gidatzeko dokumenta

edozein lan hartuko luke

premia larrian;

beharbada

dagoenerako bota du burua, dio,

(maite haunat),

bota ditu kutxarea, ezpata,

faloa esan nahiko duzu;

(nik ere maite haut)

utzi du betiko leihoa

eta bildu zaio odola urarekin.

Arrazoia daukan,

menturazaleen sasoia amaitu den;

Lurrak orain ere

infinituak ditun haur-oin ttikientzat,

eta atzo bezala esnezko ibaiak

obsesiboki bejetalen azpietatik;

baina non dira heroiak,

imajina ezina dun beste Lope Agirre bat;

gau-zomorroen gisa akabatzen gaitun;

Gure azken orduak:

lore ximelduen enpalagoa, asfixia,

zikina aurkitzen dinagu krubitxeta

konjeladore made in Germany horretan.

 

w1983

Musika: Ruper Ordorika