WILLIAM SHAKESPEARE-REN
BI KANTU
euskaratzailea:
Juan San Martin (Otsalar)
Gizonen Iruzurkeria
|
Ez geiago asperenik, asperenik ez, nere andereak:
beti izan ziran gizonak engañuzkoak.
Oin bata itxas barnean, bestea ligorrean,
iñoiz etziran izan gauza bati zintzoak.
Ez egin asperenik orrela, utzi ta igesik dijoaztela;
arkitu poza ta alaitasuna,
ta doiñu biurtu zuen samintasuna
ots egiñaz Hey nonny, nonny!
Geiago ez ari koblaz ta beste kantuz
murrin astun diran oñazeetatik;
gizonengan beti izan da iruzurkeria,
lenengo udarak orbelak jaurti zitunetik.
Ez egin asperenik orrela, utzi igesik dijoaztela;
arkitu poza ta alaitasuna,
ta doiñu biurtu zuen samintasuna
ots egiñaz Hey nonny, nonny! |
Ez beldur izan
|
Ez beldur izan ia eguzki galdan,
ezta ere neguko asarre suminduari;
zure lana bukatu zenun munduan;
itzuli ziñan etxera, badezu sari:
urrezko gizon garbiak eta emagalduak,
kedarra kendu zutenak: autsera dijoaz danak.
Ez beldur izan asarreari, aundikiz;
etzaizula eldu ankerren zigorra;
etzazu pentsatu janariz ta jantziz;
kaiñabera da zuretzat aritza bezela;
urre zaharo, jakintza, erremedio, zaizu oro
jarraiki zeuri auts biurtzeko.
Ez beldur izan tximistaren argiari,
ezta daña ikaratzen duan oiñaztarriari;
ez beldur izan iraiña ta ezta beraltze gogorrari;
zuretzat bukatua da negar larri:
galai gazteak eta maitamindu, oro
zuri jarraituko dizute auts biurtzeko. |
Olerti, (Udazkena)
1964, III-IV, Garilla-Lotazilla
93-96 orr.
|
The fraud of men
Sigh no more, ladies, sigh no more, / Men were deceivers ever; / One foot in sea, and one on shore, / To one thing constant never. / Then sigh not so, / But let them go, / And be you blithe and bonny, / Converting all your sounds of woe / Into Hey nonny, nonny. // Sing no more ditties, sing no mo / Of dumps so dull and heavy; / The fraud of men was ever so, / Since summer first was leavy. / Then sigh not so, / But let them go, / And be you blithe and bonny / Converting all your sounds of woe / Into Hey nonny, nonny.
Much Ado about Nothing antzezlana
Act. II, Scene III
Fear no more
Fear no more the heat o' the sun, / Nor the furious winter's rages; / Thou thy worldly task hast done, / Home art gone, and ta'en thy wages; / Golden lads and girls all must, / As chimney-sweepers, come to dust. // Fear no more the frown o' the great, / Thou art past the tyrant's stroke: / Care no more to clothe and eat; / To thee the reed is as the oak: / The sceptre, learning, physic, must / All follow this, and come to dust. // Fear no more the lightning-flash, / Nor the all-dreaded thunder-stone; / Fear not slander, censure rash; / Thou hast finish'd joy and moan: / All lovers young, all lovers must / Consign to thee, and come to dust.
Cymbeline antzezlana
Act. IV, Scene II |
© William Shakespeare
© itzulpenarena: Juan San Martin