MANUEL MARÍA

(Outero de Rei, Lugo 1930)

Sorterriko paisaia eta bertakoenganako mina dira Manuel María Fernandez Teixero-ren mundu poetikoa urratu duten ildoak. Gazterik argitaratzen hasi zenetik oso ondo hartu zituen kritikak Terra Chá-ko poeta honen estraineko lanak. Produzio handikoa, paisaxismoa, neotrobadurismoa, existentzialismoa eta poesia sozialetik iraganda hogeitamarretik gora dira orain arte eta haserako Muiñeiro de brétamas (1950) hura argitaratu zuenetik atera dituen poema liburuak.

        Bilduma hauezaz gain, narrazioak eta antzerki lanak ere eman ditu.

Manuel María está asinalado pola paisaxe da sua brisbarra nadal, a Terra Chá, e polo amor os seus moradores. Mais o seu laborío é ricaz e farturento, percorrendo todolos movimientos poéticos: paisaxismo, neotrovadurismo, existencialismo, poesía social... sempre dende un compromiso nidio i enxebre ca Patria Galega. Comenzou a pubricar moi cedo e dende Muiñeiro de brétamas (1950) son mais de trenta as obras saidas do prelo. Outros libros de versos son: Terra Chá (1967), Mar Maior (1963), A luz resusscitada (1984), Sonetos ó Val de Quiroga (1988), O camiño é unha nostalxa (1985), Ritual pra unha tribu capital de concello (1986).

        Tamen é autor de contos e de varias obras de teatro.